مطالعه تطبیقی شیوه های مدیریت مدارس ابتدایی در نظام های آموزشی ایران و ژاپن

چکیده
این پژوهش با هدف مقایسه تطبیقی شیوه مدیریت مدارس ابتدایی در کشورهای ایران و ژاپن انجام شده است .
داده ها و اطلاعات با استفاده از روش جرج بردی مورد تجزیه و تحلیل و تفسیر قرار گرفته است.
اغلب کشورهای جهان از جمله کشورهای پیشرفته جهت بهبود اثربخشی و کارآمدی مدارس، مدیریت مدارس کشور خودشان را به سمت مدیریت غیرمتمرکز سوق داده اند.در این تحقیق تلاش شده است که تجربیات کشوری مثل ژاپن در مدیریت مدارس ابتدایی، در مواردی چون شیوه مدیریت مدارس ابتدایی، شیوه گزینش، تربیت و استخدام مدیران مدارس ، شیوه مدیریت مدارس و نهادهای تصمیم گیرنده و شرایط آن مورد بررسی قرار میگیرد. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش عبارت است از جنبه های مختلف مدیریت مدارس ابتدایی در دو کشور ایران و ژاپن ، داده های پژوهش از طریق مطالعه کتب مربوط به این موضوع، پایان نامه های فارغ التحصیلان ، مقالات مندرج در مجلات مختلف، نماها، سایت های مختلف اینترنتی ومقالات و کتب لاتین مربوط به موضوع جمع آوری شده است . اطلاعات جمع آوری شده است و نتایج و تحلیل های بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد که مدیریت مدارس ابتدایی در ایران به شکل متمرکز اداره می شود و این موضوع تصمیم و مداخله و مشارکت را دور نگه داشته است و کلا به نهادها و مدیران آموزش و پرورش در تصمیم گیری ها از دید تشریفاتی نگاه می شود. هرچند که ارتباط بین مدیران و نهادها ی موجود در مدارس دوستانه است اما بدلیل تحمیل نظرات ودستورات، اعتماد و احترام کم رنگ تر شده است .از این رو، جهت گیری به سمت مدیریت مدارس ابتدایی در ایران به شیوه غیرمتمرکز و خودگردان یک ضرورت اجتناب ناپذیر است و باید به مدارس و مدیران مدارس ابتدایی و نهادهای موجود در این مدارس اختیارات لازم را تفویض کرد .